خلع‌شدگان

خلع‌شدگان داستانی است علمی‌تخیلی، یا دست‌کم در ظاهر چنین برمی‌آید؛ اما رویهٔ نخست آن را که کنار بزنیم، با کندوکاو شگفت‌انگیز پرسشی روبه‌رو می‌شویم که از قرن نوزدهم به بعد سرنوشت انسان را رقم زده: چگونه می‌توان جامعه‌ای آرمانی ساخت که نه از فقر و ستم در آن خبری باشد، نه از سرکوب سیاسی حکومت‌های توتالیتر.
داستان در روایتی مجذوب‌کننده به این جدال فکری در رو قرن اخیر تجسمی روایی می‌بخشد: سه مجمع کیهایی، اوراس مظهر زمین که نظام سرمایه‌داری بر آن حاکم است، توو نماد مردی که هشت قرن قبل دست به انقلاب سوسیالیستی زدند ولی به ساختار متمرکز دولت رسیدند، و آنارس نماد جامعهٔ آنارشیستی که صدوپنجاه‌سال قبل در اقدام انقلابیونی برپاشد که هم از اوراس بیزار بودند و هم از توو، و در کهکشانی دوردست سیارهٔ خود را ساختند با نوعی برابری همگانی در جنبه‌های گوناگون زندگی.
در این تعارض سرنوشت بشر درمانده از فقر و نابرابری سرمایه‌داری، سرکوب سیاسی دولت توتالیتر کمونیستی و آینده‌ای که در آن آزادی سر ستیز با برابری نداشته باشد به روایت کشیده می‌شود.